Operatie van onze kleine meid!

Hee meiden

Onze meid moest geopereerd worden.. Het was een kleine ingreep, maar  ff in het kort.. Haar traanbuizen zijn te smal. Daardoor had ze continu traan oogjes en onstoken ogen.. Door haar traanogen konden haar ogen niet goed ontwikkelen. Ze keek daardoor de hele tijd door een druppel waardoor ze alles troebel zag.. Er zat een kans in dat ze daardoor later een bril nodig had.. Dus ja.. Dan maar liever een kleine ingreep om haar traanbuizen wat breder te maken.. Zou het heel naar vinden als ik die ingreep niet door laat gaan dat ze dan later een bril moet dragen..

Wachten totdat we werden gehaald voor de operatie

We gingen naar hetzelfde ziekenhuis waar ze geboren was.. We werden heel goed begeleidt.. Ik was ook niet nerveus of zenuwachtig, want ze legde me alles goed uit en lieten ons echt fijn voelen. Er mocht maar 1 mee naar de operatie kamer.. Ik wilde dat heel graag.. Ik kon mijn kleine meid niet achter laten. Mijn man vond het gelukkig prima en wist dat ik me heel naar zou voelen als ik in de wachtkamer ergens zat en niet bij haar kon zijn.

Nou... Het was allemaal een makkie totdat we in de O.K waren... De chirurg legde alles stap voor stap uit, controleerde alle gegevens 3x. De slaapdokter kwam eraan en toen begon het.. Mijn kleine meid kreeg een kapje voor haar mond.. Het narcose gas (geen idee hoe dat heet) stond niet aan!! Dus ze had haar kapje op en er gebeurde niks.. Ze raakte in paniek en de artsen draaide de gaskraan verder open.. Ze wilde draaien en huilde heel hard.. Omdat ze hard huilde haalde ze flinke tuigen van het narcose middel in en het duurde voor mijn gevoel 5 sec dat ze weg was... Het was zo eng om haar eerst heel erg van streek te zien en dat ze daarna opeens heel rustig werd.. Haar lichaam wat eerst spartelde uit paniek en boosheid werd rustiger en ze voelde heel zwaar aan... Ze was weg... Ik mocht haar knuffelen en kusjes geven en toen werd ik meegenomen naar de wachtkamer naast de O.K... 

De arts die mij meenam bleef bij me, ze stelde me gerust (want ik was aan het huilen) en maakte thee voor me.. Ze praatte met me en liet me weer goed voelen.. We deden het natuurlijk voor haar en ze herinnert het zich later toch niet..

Na een kwartier kwam de chirurg en vertelde me dat alles goed was gegaan!!!! Yeahh! Ik mocht naar haar toe..

Daar lag ze.. Mijn kleine mini-me.. Een infuus in haar hand (hebben ze voor de zekerheid gedaan, want ze heeft een hartruisje), slang in haar mond, mondkapje met zuurstof tegen haar neus aan... Man man man.. Wat voel je je dan kut.. Mn kleine meid.. Mijn alles... Ligt daar aan allemaal draadjes en slangetjes.. :(

Ik moest haar even laten liggen, want ze wilde dat ze natuurlijk wakker zou worden.. Er ging een tijd overeen en toen zeiden ze dat ik haar mocht wakker maken.. Neuhhh kleine draak bleef lekker slapen hahaha! Dus nog maar ff gewacht.. 2e keer dat ik haar ging wekken werd ze meteen wakker..

De arts vertelde me dat ze een slang in haar mond had. Die zou haar tong naar beneden houden zodat haar keel open stond om te ademen enzo. Als ze wakker zou worden zou ze het of er zelf uit spugen of ik zou het eruit moeten trekken.. Het was een lang wit ding die tot haar keel kwam.. NOOOO FUCKING WAY dat ik daaraan ga trekken!! Ik zei dat ze er maar bij moest blijven en dat zij het maar moest doen!! Dat deed ze gelukkig.. We maakte haar wakker en ze maakte meteen een overgeef reflex, de arts trok meteen aan dat ding en verwijderde hem.. Brrrr... Ben blij dat ik dat niet moest doen...

Ze werd wakker, ze wilde meteen zitten.. Ze ging huilen en wilde haar infuus eruit trekken! De arts haalde haar infuus eruit en liet haar bijkomen. Nadat we lekker samen gekroeld hadden mochten we weer terug naar de kinderafdeling!

Papa was daar aan het wachten en wat was ze blij!!!!!! Alsof er niks gebeurd was!! Ze kreeg daar lekker drinken en een lekker broodje want ze had natuurlijk hele erge honger!Er kwamen nog wat clowns langs om alle kinderen op de afdeling te laten lachen! Het was zo goed geregeld allemaal!! Echt heel fijn!!

We werden een paar uur later uit het ziekenhuis ontslagen en mochten naar huis!! Jipppieee!!! 

Nou dat was denk ik het verhaal van haar operatie! Het was gelukkig een kleine ingreep, maar voor deze emo moeder was het toch wel een grote hahahaha nee hoor.. Was ff een traan en ff een moment dat ik brak, maar omdat alles tot in de puntjes geregeld was voelde het na de ingreep allemaal heel goed!

xxx